Els Snick vertaalde een roman van Volker Weidermann uit het Duits in het Nederlands, en maakte er een beter boek van. Daarna beschreef ze in Filter hoe dat in zijn werk ging.
Je hebt van die beroepen die onzichtbaar zijn, min of meer. De mensen die in dat vak werkzaam zijn, hebben echter wel de neiging hun onmisbare, fantastische en zwaar miskende werk zo nu en dan wat positieve aandacht te geven en te laten geven. Soms is dat wat geforceerd, soms is het wat overdreven en doet het wat komisch aan, maar soms is het zo terecht, en zo goed verwoord, dat je denkt: wow! Ik wilde dat er een prijs was voor vakpromotie!
Literair vertalen is zo’n min of meer onzichtbaar vak. En dit artikel van Els Snick is zo’n vakpromotie die een lintje verdient. Ze laat iets waardevols en wezenlijks van haar beroep zien, namelijk dat persoonlijke inzet er wel degelijk toe doet! Haar authentieke benadering heeft ervoor gezorgd dat de Nederlandse vertaling correcter, vollediger en stijlvoller is geworden dan de originele tekst van Weidermann. Mooi om zo’n gedetailleerd voorbeeld te lezen van hoe je als literair vertaler niet alleen het ‘taalding’ an sich doet, maar ook je privéballen en je algemene ontwikkeling inzet om te zorgen dat het product waar je loyaal aan bent (de roman die je vertaalt) op zijn best uit het vertaalgewoel tevoorschijn komt, of zelfs: béter!
Natuurlijk is Els Snick niet de enige die zo te werk gaat, maar omdat ze het zo levendig, geloofwaardig en trouw gedocumenteerd heeft, krijgt Els Snick van mij de Vakpromotieprijs Literair Vertalen 2015!
Naschrift: en ik zou haar dan ook meteen de Vakpromotieprijs Toerisme 2015 geven, want na het lezen van haar artikel had ik zin om meteen naar Oostende af te reizen.