Ik zou Bánffy moeten vertalen

maar ondertussen zit ik steeds te denken, dat ik

eigenlijk

eersteklas had willen reizen,

vanuit een ligstoel naar het rafelige schuim had willen staren

zonder schulden en verwanten,

in plaats daarvan heb ik niet eens te eten

en wat nog erger is, ik word door anderen gevoed

(al is dit zinloos geklets, en misschien zou het nog erger zijn

als ik zelfs niet door anderen gevoed werd, zo heb ik tenminste nog

alles wat ik nodig heb

net als die wanstaltige balkanduiven

op onze binnenplaats), deze gedachten leiden me echter af

van Bánffy, terwijl je toch heel fijn Bánffy zou kunnen vertalen

in een ander leven

(ieder ander leven zit vol zonneschijn),

waar men Bánffy vertaalt, is men niet bekend

met de sombere winters van het hiernumaals.

———————————————————————-

Naar een gedicht van György Petri: ‘Jó volna Mallarmét fordítani’

Photo by Awais Jamil on Unsplash